Jasmine unibertsitatera doa, lagunekin atera, ligatu eta gurasoekin borrokatu egiten du. Dena normala. Tira, ez hain normala, musulmana izanik Milanen bizi baita. Jasmine sarritan haserre dago inork ez duelako ulertzen. Eta haren lagunik onena den Amirak gainera, adostutako ezkontza onartuko du. Gurasoek ere ez dute ulertzen, beti harriturik alabaren hase­rrealdiak ikusita. Ezta mutil musulmanek ere, eta mendebaldeko mutilek ere ez dute ulertzen, arabiarrei buruzko topiko jasangaitzak etengabe egozten. Bakarrik eta kontraesanetan galduta, Jasminek badu, hala ere, arma ahaltsu bat: ironia.